Zonder (en toch ook met) hartpatiënt in Barcelona
[dropcap]O[/dropcap]nlangs was ik met een vriendin naar Barcelona. Vriend bleef thuis. Toch was ik tijdens deze stedentrip steeds met zijn hart bezig. Nouja, met de beperkingen daarvan. Ik lijk wel gehersenspoeld!
Vliegveld
Het begon al op het vliegveld. Bij de controle en de veiligheidspoortjes dacht ik aan zijn ICD. Ik keek of de beveiliging gebruikmaakte van metaaldetectors die ze langs het lichaam houden. Bij Vriend is dat niet zo handig. De kans is heel klein, maar zo’n apparaat kan ervoor zorgen dat de ICD niet meer goed werkt.
Metro
Na onze vlucht pakten we de bus en metro naar het hostel. Onderweg viel het me op dat er in de metrostations niet veel roltrappen waren. Ik sjouwde met de koffer, trap op, trap af. Af en toe nam vriendin het over.
Als ik daar met Vriend had gelopen, dan had ik stug doorgebikkeld. Vriend waagt zich vast graag aan meerdere trappen en een koffer van 21 kilo, maar ik weet bij voorbaat al dat het eigenlijk een ware uitdaging is voor iemand met een half hart.
Hostel
In het hostel zaten we op de vijfde verdieping. Gelukkig was er een lift. Weliswaar konden er net twee mensen in, maar deze accommodatie zou ik onthouden voor als ik ooit met Vriend terugkom. Want de locatie was perfect. Middenin het centrum, vlakbij de metro, kortom lekker centraal.
Kilometers
Toch legden we die dagen een flink aantal kilometers af. Dat doe je altijd tijdens een stedentrip. Iedere keer als mijn voeten moe werden, dacht ik aan Vriend. Dat zou een voordeel zijn als ik met hem op stap was. Geen vermoeide voeten meer!
Want dan nemen we regelmatig een pauze. En in Barcelona is daar genoeg plek voor. Overal zag ik mooie bankjes waar zowel toeristen als Spanjaarden dankbaar gebruik van maakten. Dus wat dat betreft zouden we niet eens opvallen.
Casa Milà
Tijdens het bezoek aan Casa Milà (La Pedrera) van Gaudí schoot Vriend weer door mij heen. Aan de lange trap richting het dak leek geen einde te komen, maar ook sommige andere bezoekers moesten zo nu en dan even bijtanken. Vriend zou vast gewoon op zijn eigen tempo de trap nemen en zich niets aantrekken van vragende blikken, bedacht ik me stoer.
Oplossing
Ook ontdekte ik dé oplossing voor toekomstige stedentrips. Een fiets huren! Fietsen in een onbekende stad is heel leuk en bovendien geen probleem voor een hartpatiënt.
En als we ooit samen in Barcelona zijn en Parc Güell op de heuvel van El Carmel willen bezoeken, dan nemen we gewoon een taxi die ons voor de deur van het park afzet.
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
