Op weg naar de implantatie
[dropcap]V[/dropcap]riend begon steeds meer te wennen aan het feit dat hij een S-ICD kreeg. In het begin wilde hij er niets van weten, maar toen hij merkte dat het mij een rustig gevoel gaf, kreeg hij er vrede mee.
Na het gesprek met de hartfalenverpleegkundige begin maart hadden we het thuis steeds vaker over het kastje. Het was nog afwachten wanneer de operatie zou plaatsvinden, maar we hoopten dat het snel zou gebeuren. Hadden we dat ook weer gehad.
Schietpartij
Vriend ging er ondertussen steeds luchtiger mee om. “Stel je voor dat ik in een schietpartij terecht kom. Dat is natuurlijk niet leuk. Maar dat dan de kogels afkaatsen op mijn ICD. Zou dat kunnen?” vroeg hij zich lachend af. “Dat zou wel supercool zijn!” Zie je wel, meneer waande zich al een ware Terminator die zich niets kon overkomen.
Slikken
Ondertussen zocht ik vooral informatie op. Ik was nieuwsgierig hoe het eruit zou zien. De site S-ICD.eu gaf antwoord op al mijn vragen.
Maar ook kwam ik daar een video tegen waarvan ik nogal schrok. Bij de openhartige man die zijn verhaal vertelde, was de S-ICD hartstikke zichtbaar! Ik maakte een foto, maar wilde het plaatje eigenlijk niet aan Vriend laten zien. Toch kon ik er niet onderuit. Ik had liever dat hij het nu zag, dan na de operatie:
“Wow. Dat is wel even slikken.” “Ja, maar hij heeft helemaal z’n arm omhoog hè. Wanneer loop je er nou zo bij?” Vriend knikte, een beetje verdrietig. “Tsja, het is niet anders zullen we maar weer zeggen. En misschien is het bij iedereen verschillend.”
Onderdeel
De man in de video vertelde dat hij, als hij op het strand zijn T-shirt uittrekt, het gevoel heeft dat mensen naar hem kijken. Maar hij is juist blij met z’n litteken. “Zo kan iedereen zien dat ik niet zomaar een knobbel heb zitten, maar dat er echt iets geïmplanteerd is. Hoe gek het ook klinkt, en dat had ik nooit van mezelf verwacht, maar ik ben dus heel erg blij met mijn litteken. Dat is echt een onderdeel van mij nu.”
“Misschien ga ik ook wel zo denken”, zei Vriend. “Ja, wie weet. Die meneer is in ieder geval wel heel positief. Kijk heel het filmpje maar, dan zie je wat hij allemaal weer doet. En hij is 41 jaar.”
Snel aan de beurt
Twee weken later hadden we een afspraak bij een ICD-deskundige die er alles over vertelde. Het ging om een opname van 24 uur. De ingreep was niet zo groot. Vriend leek het veel erger te vinden dat hij na de operatie twee maanden niet mocht autorijden.
Een paar dagen daarna werd hij gebeld. “Zo, dan ben ik opeens snel aan de beurt”, hoorde ik. Hij kon al binnen tien dagen worden geopereerd, gaf hij aan met de telefoon in z’n hand. “Anders twee weken later. Doen?” “Ja tuurlijk, dan ben je er vanaf.” En dus ging Vriend dezelfde maand nog onder het mes.
Wil je weten hoe de operatie ging? Dat lees je in het blog De operatie: plaatsing van de S-ICD.
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
