Boos op de moeheid

Ik ben boos. Boos op de moeheid. Boos op dat stomme hart. Het is zaterdagmiddag en Vriend ligt in bed.

Ik kom net vrolijk en fris van de kapper terug en zag gelijk aan zijn gezicht hoe laat het was. Lijkbleek en wallen, kortom doodmoe. Onze zoon doet z’n middagslaapje. “Misschien kan jij dat beter ook doen”, zeg ik tegen Vriend. “Ja, laat ik dat maar doen.”

Positief

Gezellig. Zo kan een zaterdag dus gaan.

Helaas gebeurt dat heel vaak zo. Het lukt mij dan niet altijd om positief en blij te blijven. Ik zeg zelf dat hij even moet gaan liggen, maar het liefst wil ik tegen hem kletsen en samen iets doen. Daarentegen zit ik met tranen in m’n ogen in m’n eentje te lunchen.

Slecht

Alles in mij schreeuwt dat Vriend er niets aan kan doen. Dat hij zelf baalt dat hij zich zo slecht voelt. Dat hij ook dolgraag gezellig iets met ons wilt doen. Dat hij ook zijn eigen moeheid haat.

Me-time

Ik wil de knop omzetten en niet zitten sippen. Daar heb ik vandaag geen zin in. Ik heb opeens ‘me-time’ heb ik besloten. Ik pak een boek en probeer geen aandacht te schenken aan de woede en het verdriet.

Meeslepen

Ik ben het namelijk zo zat om me tegen te laten houden. Ik wil door. Het is gewoon niet anders. Dat weet ik maar al te goed. Dit soort dagen zijn er veel geweest en zullen er uiteindelijk altijd zijn. Vriend kan er niets aan doen, maar ik kan wel gewoon energiek blijven en me niet laten meeslepen door zijn moeheid.

Ander mens

Straks komt Vriend vrolijker uit bed, als een ander mens. Dan voelt hij zich beter en weet ik precies wat hij als eerste vraagt: “Wat zullen we gaan doen?”