Pech of geluk?
“Het is gewoon domme pech. Je hebt geluk dat je het hebt overleefd.” BAM! “Het is lullig”, ging de cardioloog verder. “Je hebt supermooie kransslagaders. Maar een stukje plaque is de boosdoener. Er is nauwelijks sprake van aderverkalking. Dit gebeurt bijna nooit.”
Het was dus niet gek dat we allebei verbaasd waren dat Vriend een hartaanval had gehad. Net als wij vroegen de artsen zich af of er al problemen waren. Misschien was er al sprake van hartfalen? Nee. Alles zag er goed uit.
Andere mogelijke oorzaken dan. Wellicht hartproblemen in zijn familie? Nee. Werkte hij te hard? Nee. Was er veel stress? Nee (alhoewel, ik zeurde wel veel over trouwen en verhuizen en een hond en een vakantie en…). Leefde hij ongezond? Nee en overgewicht had hij dus niet.
Roken
Hij rookte wel, maar dat kon volgens de arts toch niet de reden zijn dat hij zo jong een hartaanval kreeg. “Als je nu zestig of zeventig was geweest, dan had ik gezegd het komt door het roken.” Een ander liet wel weten dat tijdens haar studie er altijd op werd gehamerd dat roken op nummer één staat als veroorzaker. Vriend had al op dag één van zijn opname gevraagd alles thuis weg te gooien.
Plaque
Maar het was dus een eigenwijs stukje plaque. Dat is een plaatselijke, dikke laag vettige aanslag die iedereen heeft. De plaque heeft losgelaten. Zijn ader dacht toen dat er een wondje zat. Dat moest worden geheeld, zo besloot zijn lichaam. Door het korstje op de wond ontstond er een ‘dam’. Dag bloedtoevoer. Hallo hartinfarct.
Afgestorven
Nu is een hartaanval vervelend, maar vooral als je het niet doorhebt. Hoe langer de hartaanval bezig is, hoe meer kans op beschadiging. Vanaf het begin was duidelijk dat zijn hart flink was toegetakeld. Hij was in de acute fase gedotterd.
Van zescilinder naar driecilinder
“Een deel is afgestorven. De pompkracht is slecht. Nog maar 25 procent, terwijl dat normaal ongeveer 60 is. We kunnen alleen maar hopen dat het vooruit gaat, maar het wordt nooit meer zoals het was. Als je de 35 procent niet haalt, moet je een ICD. Er is nu dus sprake van behoorlijk ernstig hartfalen. Vergelijk het met een auto. Je bent van een zescilinder naar een driecilinder gegaan. Maar met drie cilinders kan je ook nog prima rijden.”
De arts ging weg. We hadden alles gehoord, maar wisten nog niet goed wat het nou allemaal inhield. Een ICD? Een stuk hart gestorven? Zijn kamergenoot, in de tachtig én met een goede pompkracht, keek ons meelevend aan. “Ach joh, hij leeft nog!”, zei ik lachend. “Heb ik nu gewoon een schatje met een kapot hartje!”
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
