Op weg naar Cardiologie
[dropcap]D[/dropcap]rie dagen na zijn opname op donderdag, kregen we te horen dat Vriend naar een andere afdeling mocht. Op naar de vrijheid!
Zijn vochtbeperking werd opgeheven. Hij moest nog wel zoutarm eten, maar dat was nu nog alleen uit voorzorg, liet de arts weten. En hij zag geen hartritmestoornissen. Dat was weer een meevaller. En dus eindelijk van de Hartbewaking af.
Vrijheid
Dat betekende geen privékamer meer, maar wel meer bewegingsvrijheid voor Vriend. Op de Hartbewaking kon hij namelijk niet van zijn kamer af. Alleen om naar de wc te gaan, omdat hij aan een apparaat zat gekoppeld.
Toilet
De eerste dagen was het toilet sowieso nog een no-go. Liggend plassen voor een man is nog wel te doen… Maar volgens mij is hij nog nooit zo blij geweest dat de grote boodschap twee dagen niets van zich liet horen. Dat gebeurde precies op het moment dat hij voorzichtig mocht gaan lopen.
Pitstop
Die zondag, onderweg naar Cardiologie, maakte hij een pitstop bij zijn vader. De verpleegsters reden hem in zijn bed daarheen, met een kastje dat zijn hart in de gaten hield bij zijn voeten op bed.
Zijn vader ging op de dag van de hartaanval onder het mes voor prostaatkanker. Tijdens de rit in de ambulance was Vriend zo bijdehand om nog te zeggen in welk ziekenhuis dat gebeurde. Zijn moeder was erbij toen Vriend de kamer inrolde. Een moment met een kleine traan maar vooral een grote lach.
De afdeling Cardiologie bleek nota bene in dezelfde vleugel te zitten als Urologie. Nu kon zijn vader in een rolstoel makkelijk zelf naar hem toe. En zouden ze later samen gaan oefenen met lopen.
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
