‘Je had met iemand anders moeten trouwen’

Ik ben Hartstukjes begonnen met een positieve insteek. “Je leest hoe wij omgaan met een hart dat stuk is en niet meer kan worden gemaakt. En wat je als hartpatiënt nog wel allemaal kan!”, staat er op de site. Maar weet je, het is soms gewoon zwaar. En daar ga ik het nu een keer over hebben.

Slechts weinig mensen zien wat voor slechte dagen Vriend heeft. Eigenlijk alleen maar onze ouders. Bij mijn ouders gaat hij vaak even naar boven om een tukkie te doen. Met zijn vader maakt hij wandelingen en die weet meteen wanneer hij zijn tempo aan dat van zijn zoon moet aanpassen.

Futloos

Soms zijn er weken dat het goed gaat, maar de laatste tijd komt het steeds vaker voor dat Vriend futloos op de bank ligt. Misschien zijn het de donkere dagen, misschien is het de kou, misschien is het ons nieuwe leven met onze lieve vrolijke Zoon. Door zijn komst worden we weer met onze neus op de feiten gedrukt. Maar daar heb ik het een andere keer over.

De vermoeidheid is er. Dat is een feit. De ene keer erger dan de andere, maar irritant is het sowieso. Voor hem en voor mij. Maar vooral voor hem.

Gezonde man

Soms zit hij er zo doorheen dat hij vindt dat ik beter verdien. “Je had nooit met mij moeten trouwen. Met een gezonde man was je leven veel leuker geweest”, krijg ik dan te horen. Op die momenten springen de tranen in mijn ogen, maar hou ik me sterk.

Weekend

Meestal is hij na een drukke werkweek doodmoe. Hij kan dan in het weekend veel minder doen dan hij wil. Dan hij in zijn hoofd had. Ook deze zondag is het weer raak.

“Ik wil dit helemaal niet. Lig ik weer alleen maar op de bank. Jij wil dingen doen en je bent al heel de tijd met Zoon bezig geweest. Ik zou nu van alles met hem doen, maar ik kan het niet. Ik heb er gewoon geen energie voor.”

Plannen

Het klopt, ik had ook plannen. Maar zijn hart zet er een streep doorheen. Ik moet even schakelen, maar ik vind het erger voor Vriend. Hij heeft zo vaak dat hij dingen wil doen maar zijn lichaam stribbelt tegen. “Ga jij maar uitrusten, ik doe alles morgen wel. Je kan er niks aan doen.”

Slapen

Vriend gaat naar boven om in bed te liggen. Ik pak Zoon en stop hem in mijn draagdoek. We gaan met z’n tweetjes naar buiten. Hopelijk lukt het Vriend om te slapen.

Medicijn

Tijdens het wandelen denk ik na over Vriend zijn gezondheid. Over een maand weten we of hij een nieuw medicijn kan krijgen. Eentje waardoor mensen met hartfalen zich energieker voelen. Wat zou het fijn zijn als hij daarvoor in aanmerking komt én het ook zou werken…

Opgeknapt

Als we thuiskomen, is Vriend aardig opgeknapt. Lachend pakt hij Zoon en gaat met hem spelen. “Ik ga trouwens koken. Jij had een nieuw recept toch? Geef maar, dan heb ik vandaag toch nog iets gedaan.”