Een telefoontje na een hartecho

Vorige week liepen we vrolijk het ziekenhuis uit na een standaardcontrole met hartecho. “Tot volgend jaar”, riep de hartfalenverpleegkundige. Ze ging nog wel overleggen met een cardioloog over een hartecho, maar daar hoefden we ons niet druk over te maken. Ze zou wel even bellen over de uitkomst van dat gesprek zodat we weer op de hoogte waren.

Zitten

Dat telefoontje was vandaag. En dat ging dus anders dan we dachten. Vriend zat op zijn werk en nam het gesprek  aan, want hij verwachtte niets bijzonders. “Ik ga maar even zitten”, zei hij toen hij thuiskwam en vertelde dat hij de hartfalenverpleegkundige had gesproken. Mijn maag draaide zich om.

Tranen

“Een van de cardiologen denkt dat mijn pompkracht helemaal niet 30 procent is, maar 25 procent.” Wow. Daar kwamen mijn tranen. “Ze willen mijn eigen cardioloog adviseren mij naar een centrum in Leiden te sturen voor een soort ‘second opinion’. Dan kunnen de specialisten daar meekijken en advies geven. Dan krijg ik allerlei scans en testen. Ik ben dan ook alvast bij hen bekend. Dat is eigenlijk alleen maar goed.”

Harttransplantaties

“Ze voeren daar harttransplantaties uit.” HO. WACHT. “Wat krijgen we nou? Dat woord is nooit ter sprake gekomen”, reageerde ik. “Nee, dat is ook niet aan de orde”, zei Vriend. “Sowieso moesten we ons niet druk maken en het  zien als een extra controle.”

Vragen

En toch zitten we boordevol vragen. Was Vriend zijn pompkracht altijd al lager? Is het vanaf het begin anders geweest? Of is zijn pompkracht in vijf jaar tijd zo hard achteruit gegaan? Hij was toch stabiel? Zo voelde hij zich ook. We zagen geen vooruitgang, maar ook geen verslechtering. Zeker niet sinds zijn nieuwe medicijnen. Ook de hartfalenverpleegkundige benadrukte dat er geen reden was tot paniek.

Trots

We willen het niet, maar toch zijn we geschrokken. “Het is niet leuk om te horen dat ik nu een pompkracht heb van 25 procent. Dat is minder dan de helft!”, zei hij verdrietig. “Als je echt 25 procent hebt, dan mag je trots zijn op wat je allemaal doet.” We hopen nu dat zijn cardioloog hem doorstuurt naar Leiden. Kom maar op met die medische molen. Dan weten we in ieder geval hoe het echt zit.

===
Het was al een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen. Niet omdat er niets meer te vertellen valt op ‘hartgebied’. Zeker niet. Wel omdat ik druk ben met mijn eigen bedrijf. En sinds ik moeder ben, werk ik minder dagen en ben ik soms ook nog ’s avonds aan het werk. Daardoor is er minder tijd voor Hartstukjes.

En dat is jammer. En zonde. Ik heb de afgelopen maanden meerdere keren nog persoonlijke berichten gekregen van partners van hartpatiënten. Sommigen luchtten hun hart, anderen herkenden zichzelf in de blogs op de site.

Elke keer maakte mijn hart weer een sprongetje omdat ik trots ben dat mensen deze site weten te vinden. Elke keer nam ik mij voor om zo snel mogelijk weer een blog te schrijven. Elke keer kwamen er nieuwe onderwerpen voorbij die interessant genoeg zijn voor een artikel. Vandaag moest ik het even van me afschrijven.