‘Met een ICD word je mijn eigen Terminator!’
[dropcap]D[/dropcap]rie maanden na de hartaanval van Vriend kregen we te horen of hij wel of niet in aanmerking zou komen voor een ICD. Een MRI-scan wees uit of zijn pompkracht vooruit was gegaan.
Back-up
Vanaf het moment dat de ICD ter sprake kwam, vond Vriend het maar niks. Daarentegen zag ik een back-up wel zitten. Een ICD zou betekenen dat we ons geen zorgen hoeven te maken als hij weer een hartaanval zou krijgen.
“Ik ben helemaal niet bang sinds mijn hartinfarct. Maar als ik een ICD krijg, zakt de moed me wel in de schoenen”, zei Vriend als we het erover hadden. “Het is toch gek, krijg ik opeens een apparaatje in mijn lichaam.”
“Ja, maar dat ding redt dan wel je leven als het nodig is. Het is voor iemand met mogelijke hartritmestoornissen hetzelfde als wat een vangnet is voor een acrobaat: misschien heb je het nooit nodig maar áls het nodig is kan het je leven redden”, citeerde ik de website Hartwijzer van de NVVC, de Nederlands Vereniging voor Cardiologie.
STIN
Maar ook zag ik op de site van Stichting ICD-dragers Nederland (STIN) een pagina met informatie wat wel en niet mag met een ICD. Ik besloot daar nog even niets over te zeggen, maar pakte het op een andere manier aan. “Als het mij zou worden geadviseerd, wat zeg je dan?” “Doen natuurlijk”, antwoordde Vriend resoluut.
Pompfunctie
Stiekem hoopte hij dat zijn pompfunctie in die drie maanden vooruit was gegaan. Na de grote hartinfarct had Vriend een pompkracht van 25 procent over, van de volledige 60.
Als die door medicijnen en beweging niet zou toenemen tot minstens 35 procent, werd een interne defibrillator geadviseerd. Zenuwachtig gingen we begin maart naar het ziekenhuis. De uitslag van de MRI was bekend en de hartfalenverpleegkundige kwam met het verlossende woord.
Terminator
“Zeg het maar gelijk. Dan weet ik eindelijk waar ik aan toe ben”, zei Vriend zodra hij ging zitten. “Oké, je pompfunctie is wel verbeterd, maar niet voldoende. Je zit nu op 32 procent. Ons advies zou dus zijn om preventief een ICD te plaatsen.”
Vriend schrok. De woorden deden toch pijn. “Je wordt mijn eigen terminator!”, riep ik uit. Hij kon niet anders dan in lachen uitbarsten. “Lekker ben jij zeg. Ik krijg net te horen dat ik een ding in m’n lichaam moet en jij noemt me gelijk een terminator!”
Eigen keuze
De hartfalenverpleegkundige legde uit dat Vriend het moest beslissen. “Je hebt recht op bescherming van het hart met een ICD. Mensen met hartfalen lopen theoretisch meer kans op hartritmestoornissen. Er is dus een risico. Ik denk dat je er wijs aan doet om het wel te doen.”
Vriend schakelde snel om. “Jullie advies is voor mij leidend. Dus die ICD komt erin. Plan maar gelijk een afspraak.”
Eerlijke cardioloog
De cardioloog kwam ook nog even binnen. Hij was, zoals altijd, recht voor z’n raap. “Ik kan eromheen draaien, maar mensen zonder apparaat vallen eerder dood neer.” Hij voegde toe dat Vriend een S-ICD zou krijgen, een ICD met draden om het hart, in plaats van erin.
3 procent meer
“Als ik 3 procent meer had, dan had het niet gehoeven”, zei Vriend in de auto op weg naar huis. “Nou, ik ben blij dat het eronder zit. Als het 37 procent was geweest, dan had ik me er toch niet lekker bij gevoeld. Jij bent dan niet bang, maar die ICD is voor mij wel een extra zekerheid.”
De dag van de operatie is vandaag precies een jaar geleden. Het eerste jaar zonder dat de ICD is afgegaan, is een feit.
Binnenkort lees je meer over de operatie.
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
