En toen was daar opeens het coronavirus

Angst is een slechte raadgever. Je leeft maar één keer. Die clichés zeggen wij over dingen die tricky zijn voor een hartpatiënt. En toen was daar opeens het coronavirus …

Met de camper toeren door de middle of nowhere in Amerika of reizen naar een Afrikaans land waar de ICD van Vriend niet bekend is? Doen we. “Ik kan ook m’n nek breken als ik van de stoep val”, zegt hij altijd nuchter.

Maar het coronavirus stelde ons op de proef. Begin maart stond bij ons in de agenda een reis naar Rome gepland. Onze eerste trip zonder ons tweejarige zoon. De tranen biggelden al over mijn wangen bij het idee dat ik afscheid van hem moest nemen, maar we zouden gaan. No matter what. Het was mijn cadeau voor mijn veertigste verjaardag. En tijd met zijn tweeën doorbrengen is belangrijk, vinden wij.

Toch twijfelde ik. Ik vond het spannend (dat is een understatement by the way). Vriend niet. Rome was geen gevarenzone. In Nederland was het virus ook opgedoken. De kans om besmet te raken was hier veel groter dan daar. Bovendien lag Rome niet in de buurt van Noord-Italië. Na lang wikken en wegen, en heel veel paniektranen, gingen we.

Unieke foto’s

Het was heerlijk om in Rome te zijn. Het is zo’n bijzondere stad. Ruim twintig jaar geleden was ik er voor het laatst geweest. Vanwege het virus golden er wat maatregelen. Uit onszelf vermeden we grote groepen en de metro. We namen elke keer de (elektrische) fiets, die op alle hoeken van de straat staan. We maakten unieke foto’s van een stad die niet zo druk was.

Italië op slot

Na een aantal dagen veranderde de sfeer. Het nieuws over het virus nam steeds meer de overhand, ook in Nederland. Het begon spannend te worden. Op de dag van vertrek zaten we in een spookachtig lege trein naar het vliegveld. Het voelde alsof we voor een tornado uitreden. Het was overal uitgestorven.

Op het moment dat we op Schiphol waren geland, kwam het nieuws dat Italië op slot ging. Wat hadden we een geluk gehad.

Social distance

Enkele dagen later leerde iedereen in Nederland het begrip social distance kennen. Sindsdien is alles anders. De cijfers liegen er niet om. Vriend is niet meer zo onbezorgd als in Rome. We weten nu ook veel meer over de gevaren voor hartpatiënten.Was het begin maart nog een ver-van-mijn-bedshow, nu .doen we er alles aan om te zorgen dat hij niet ziek wordt. Hij vermijdt winkels, spreekt niet met vrienden af en gaat alleen naar buiten om te fietsen of wandelen. Thuis maken we het leuk. Dat is het enige dat je kunt doen, toch?

Een andere versie van dit blog verscheen ook in HartbrugMagazine, een uitgave van Hartpatiënten Nederland.