Doos vol medicijnen
[dropcap]W[/dropcap]e gingen direct uit het ziekenhuis langs bij de apotheek om medicijnen te halen. Zijn medicijnlijst was zo lang dat het enige tijd zou duren voor zijn ‘bestelling’ klaarstond.
“Ga maar even een rondje lopen of boodschappen doen om de tijd te doden”, adviseerde de apotheekmedewerker.
Verbaasd keken we hem aan. “Nou meneer, hij heeft net een zware hartaanval gehad dus dat gaat niet zo goed. Dat zou u toch kunnen opmaken uit de papieren.” Hij verschoot van kleur, wist zich geen houding te geven en wij namen mopperend plaats in de apotheek.
Moe
We wilden zo snel mogelijk naar huis. We waren moe, gespannen en keken ernaar uit om weer samen thuis te zijn. Zonder patiënten, artsen en verpleegkundigen om ons heen. Het was tijd om even lekker op de bank te hangen en gedachteloos tv te kijken.
Doos
Na een tijdje waren we eindelijk aan de beurt. We schrokken ons wild. Vriend kreeg geen tasje met medicijnen mee, maar een doos vol. We dachten dat er wat medicijndoosjes in zouden zitten, maar thuis bleek het ding tot de nok toe gevuld. Wow. Daar kwamen de tranen weer. Wat een reality check.
Voorraad
Strip van Margeet de Heer
We bekeken de medicijnlijst die vol stond met bloedverdunners, maagbeschermers, plastabletten, antistollingsmedicijnen, bloeddruk- en cholesterolverlagende middelen en de pil die ervoor zorgt dat het hart regelmatig blijft pompen. Ik probeerde het positief te bekijken. “Als je hart daardoor blijft werken, ben ik er blij mee.”
We ontdekten gelukkig ook vrij snel dat het hier om een heuse voorraad ging. Vriend kon in ieder geval drie maanden vooruit. En ach, ooit zou het lijstje kleiner worden.
Genieten
We stopten de doos in de kast, even uit het zicht. Het was nu tijd om te genieten. Samen. Thuis. De katjes zeiden Vriend gedag en hij nam zijn plekje in op de bank.
Ik speelde maar al te graag verpleegstertje en vond vooral dat hij het rustig aan moest doen. Voor Vriend was het ook wennen. Hij deed voorzichtig. Stond rustig op, liep langzaam de trap op en probeerde uit te vinden wat hij allemaal kon.
Uiteindelijk moest hij die dag toch nog aan de slag. De pillen moesten in zijn medicijndoosje die ruimte bood aan veertien dagen. Het begin van een nieuw ritueel dat inmiddels elke twee weken terugkeert.
Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.
Hoi Cilla en Vriend,
Wat herkenbaar dat stukje over de hoeveelheid medicijnen, ik heb er zelf ook een hoop na mijn hartinfarct van 7 maart jl.
Met mijn 37 nog erg jong om al een zwaar infarct mee te maken. Gelukkig was de reanimatie snel en hebben ze me weer tot leven kunnen wekken. Ben in het ziekenhuis gedotterd en heb drie stents gekregen, wel meerdere dagen in een coma gelegen om eventuele schade aan mijn hersenen te beperken, er is toch wel een aardig zuurstoftekort opgetreden. Gelukkig heb ik een tweede kans gekregen en die pak ik met beide handen aan. Op dit moment loop ik nog bij het hartrevalidatie traject voor de fysiotherapie in het ziekenhuis. Sport en spel gaat gelukkig wel. Ik loop nu elke dag minimaal een uur en dat gaat super, zo super dat de fysiotherapeut me terugfluit omdat ik voorloop op schema en te snel wil en ga…oeps. Met de huidige pompfunctie van 40% hoef ik geen icd, wel een dubbel gevoel. Aan de ene kant angst voor een nieuw infarct, aan de andere kant, met een icd raak ik mijn groot rijbewijs kwijt en kan ik mijn droombaan ook verder vergeten.
Ik lees de blogs met veel interesse en weet wel aan wie ik dit ga laten lezen( erg leuke meid leren kennen, van dag 1 op de hoogte van mijn situatie maar toch vragen heeft)
Hoi Rutger,
Ik kreeg kippenvel toen ik je bericht las. Wat een heftig verhaal. Ik heb het gelijk voorgelezen aan Vriend.
Superfijn trouwens dat het al zo goed gaat met revalideren. Wij snappen je dubbele gevoel wat betreft de ICD. Vriend had geen baan waarbij z’n rijbewijs een grote rol speelt, dus dat is dan weer anders.
Ik ben blij dat je deze site hebt gevonden. Alhoewel we natuurlijk allemaal liever niet naar dit soort informatie op zoek waren gegaan ;-). Hopelijk kom je meer herkenbare dingen tegen. En mocht jij of de leuke meid vragen hebben, dan weet je mij/ons te vinden! Heel veel succes met revalideren!
Hoi Cilla,
Ik zal met vragen zeker aankloppen. Lees me veel in, de slechtere dingen die ik lees neem ik met een korreltje zout, foei Rutger pas op met zout, en uit de positieve dingen put ik weer kracht. Ik liep voor mijn infarct bij een diëtiste voor mijn cholesterol, die was wat hoog. Binnenkort weer een afspraak met haar, maar dan om een beter passend dieet te vinden. In een hoop blogs van jou vind ik dingen waar ik wat aan hebt. Ga zo door zou ik zeggen.
Groeten Rutger.