Jarig? Maak een goede planning!

[dropcap]W[/dropcap]e hebben weer een lesje geleerd. Iets om twee keer per jaar rekening mee te houden. De voorbereidingen voor een verjaardag beter plannen!

Afgelopen zondag was ik jarig. Zaterdag zouden we het huis op orde maken, want als er visite komt wil je graag dat het lekker schoon is. Vriend belde met een vriendin dus ik greep mijn kans om alvast veel te doen. Dan hield hij nog wat energie over voor de rest van de dag.

Planning

Vuilnisbak legen, kattenbakken verschonen, stoffen… Hoppakee. Ik ordende ook nog even een steeds hoger wordende stapel papier die al weken (maanden?) op een stoel lag. Een dag eerder hadden we de boodschappen al gedaan.

Zondagochtend zou ik de hapjes klaarmaken en Vriend nam nog wat andere klussen op zich: stofzuigen, de tafels afnemen en slingers ophangen natuurlijk. Best een goede planning, toch?

Wekker

Ik had de wekker gezet, Vriend sliep verder zodat hij goed uitgerust zou zijn. Dat is eigenlijk gek om te schrijven want sinds hij hartfalen heeft, weet hij niet meer hoe het voelt om niet moe te zijn.

Toen hij beneden kwam, waren de hapjes al klaar. Vriend hing de slingers op, nam de tafels af en deed nog wat dingen. “Ik stofzuig wel als jij zo naar de supermarkt bent.” Ik had op het laatste moment besloten om nog stamppotten te maken voor als mensen bleven eten.

“Ik ga nog even naar bed. Ik ben zo moe”, zei Vriend toen ik thuiskwam. Ik trok me er weinig van aan en zette snel de pannen met aardappelen op het vuur. Ondertussen richtte ik mijn kantoor als speelkamer in voor de kinderen en maakte nog de wc schoon. De klok tikte rustig verder en boven hoorde ik nog steeds geen beweging.

Geïrriteerd

De stamppotten waren bijna klaar toen ik eindelijk hoorde dat Vriend onder de douche stond. Mooi, want ik moest me nog omkleden. Dan kon hij helpen de keuken opruimen. Maar Vriend kwam niet. “Wat ben je allemaal aan het doen? Ik heb je hulp nodig”, schreeuwde ik geïrriteerd. Vriend riep boze dingen terug. Hij was moe, kon niet meer en deed z’n best.

Wanhopig keek ik naar de klok, maakte de keuken snel schoon en riep dat hij niets meer hoefde te doen. Ondertussen baalde ik van alles. Dat ik zoveel alleen moest doen. Dat Vriend de tijd nam om zich te scheren (!) terwijl er nog van alles moest gebeuren.

Ruzie

Hij was boos omdat hij vond dat hij veel had gedaan. “Weet je wat, we vieren nooit meer een verjaardag!”, riep ik. We hadden ruzie. En niet zo’n beetje ook. Door dat stomme hart. En ieder moment kon er iemand op de stoep staan.

Kus

Gelukkig (niet voor hen) waren mijn ouders de eersten. Ze voelden al gelijk dat het mis was. “Mooi, jullie zijn het. Ik moet me nog snel omkleden”, riep ik terwijl ik naar boven rende. Eenmaal beneden plantte ik al snel een kus op Vriend zijn mond. “Doen we nu weer lief?”

Na een hartstikke gezellige dag begon Vriend ’s avonds nog even over de ochtend. “Ik had voor mijn doen echt veel gedaan. Ik kon gewoon niet meer.” “Ik weet het. De volgende keer pakken we het anders aan”, antwoordde ik. “Ik stofzuigen of jij een avond eerder ofzo. Meer kan ik niet verzinnen, want ik heb al geprobeerd zoveel mogelijk te doen. Dan moeten we het voortaan nog meer verspreiden. Maar joh, we hebben weer wat geleerd en ik heb gelijk een mooi hartstukje!”

Hartstukjes wordt geschreven door Cilla, getrouwd met een hartpatiënt, tekstschrijver, (eind)redacteur, blogger en eigenaar van HoofdletterC. Ze is gek op dieren, eet ze dan ook niet en verwent haar twee katten.